Een rugzaktocht in Kroatië - Rugzaktocht in Biokovo
Ter hoogte van Makarska aan de Adriatisch kust ligt een klein gebergteenige tientallen kilometers lang en
hoogstens 10 kilometer breed. Bikovo.
Bij Makarska gaan we naar boven. We kamperen bij een dorp enige
honderden meters hoger om in de morgen de berg op te lopen om zo de felle zon te vermijden. ‘s Ochtends om 6 uur
beginnen we de wandeling. Na enige uren zijn we boven en gaan daar de gemarkeerde route op. Rood-witte markering.
In de middag komen we bij de berghut van de bergsportvereniging van Makarska aan.
Deze is dicht en niemand aanwezig.
Gelukkig vinden we de poel, die in de beschrijving van Poljak, het handboek voor wandelingen in Kroatie staat.
De tweede dag lopen we verder en komen bij de al lang verlaten nederzetting Motika aan.
Alleen door de muurtjes rond de velden en wat hogere muren van op elkaar gestapelde stenen is te
zien dat hier ooit mensen hebben gewoond. Het enige gezelschap dat we op deze tocht zullen hebben zijn de gemzen.
Geen mensen, geen dieren, geen vogels, geen insecten. Heel warm en een harde wind.
Tot onze schrik is het enige water wat we aanvankelijk vinden een plas in een voormalige verzamelbak.
Er ligt afval in en er drijft olie op. We moeten terug en dat is 7 uur lopen met maar 1 liter water.
Gelukkig vind George bij toeval helder water tussen de rotsen. Helder water betekent nog wel minstens 5 minuten aan de
kook en een paar druppels chloor erin. En dat is nog geen garantie dat het zuiver is.
In het donker kijken we uit over de zee en horen we de gemzen op tien meter afstand van ons scharrelen.
De volgende dag dalen we af langs een andere route naar de kust.
De afbeeldingen geven een indruk. Klik voor een vergroting.
Zicht op Biokovo vanuit Makarska.
Gezicht op Makarska van boven af.
Marianne voor de berghut van de bergsport-vereniging van Makarska.
In rode letters staat KT 14 en dat betekent dat dit een controlepunt is waar je een opschrijfboek hebt en een stempel.
De poel bij de hiervoor genoemde berghut, waar-uit we water konden halen.
De tweede dag op weg naar Motika. De rood-witte markering is de hele tocht duidelijk te volgen.
De muurtjes geven de vroegere velden aan.
Water koken op de hout-brander. Het muurtje is vroeger onderdeel ge-weest van een huis.
Alle huisjes in Motika waren vervallen.
De overnachtingsplek. Heerlijk zacht gras.
Uitzicht op de Adriatische zee.
Op de terugweg.
Zoekplaatje. Er moet hier ergens een gems op staan.
